Öyle hislerle geldik ki stada… Bizim çocuklar ne yapacak diye… Herkese haberler verildi... Evet bugün Final vardı ve Kupa bizim olmalıydı… O kupayı onlara vermemeliydik… Maç başladı ve yine Karakartalın kanatları şahlanmış sahada bir lodos rüzgarı müthiş bir destek… 30 40 civarıyız ama yinede 40 yürek demek… Kızlı erkekli kimi Antalyadan, kimi Manavgattan, kimi de Alanya,GaziPaşadan gelen 40 yürek… Olsun bu yeterdi… Başladık derken bir de ne olsun? Hemen yukarıdan bir kravatlı TFF görevlisi bizim arkadaşı yukarı çağırttı… Ortada küfür yoktu... Hiç bir şey yoktu... Ama nedense yine hazmedilemedi… Skor 2-0 olduktan sonra İki jandarma girdi-çıktı derken tribünde tat kısa süreliğine ekşidi... Resmen Fenerbahçenin bebeleri bizim Özkaynaklarımızı biçmeye başlamışlardı…Ve tabi bizi de Tribünden… "KURABİYE FENER KÜFÜR DEĞİL Kİ" dedik ama nafile. 29 yıl oldu ohhaaa Fenerbahçe dedik buda küfürmüş… Maç bitti biz çocukları hocaları tribüne çağırıyoruz eğleniyoruz… Yine küfür etmedik ki… Kurabiye yiyelim dedik Fenerbahçenin bebeleri hocaları stadı terk etti…Stad bize kaldı. Vur patlasın çal oynasın... Biz bir ruhu yaşadık. Ve koyduk... Ve şimdi söylüyorum yeniden: "Koyduk mu Fenerbahçe? Utku YILMAZ Antalya
http://www.facebook.com/album.php?id=204015873879&aid=291789
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder