11 Şubat 2008...
Tutulur dilin söylemez ölürsün...
Bülbül gibi dilin olsa ne fayda....
Bizde söyleyemedik... Lal olduk... Sus olduk o gün...
Ağladık sessice güzel insanın ardından... Selam ettik önden gidenlere....
Sonraki gün kabrine intikal için, "son görev" mahiyetinde toplanmıştı herkes.. Kazanın yanında... Sinan Paşa Camisinin bahçesinde...
Herkesin yüzünde bir hüzün, bir şaşkınlık vardı sanki... Genç ölümlerimizden bu sefer ki "şaka" gibiydi sanki...
Halbuki ne yaşanası ömürler, ne siyah beyaz günler vardı önlerinde. Ama ne desek nafile...
Kimimiz tabunun başucuna, bir atkı bırakmıştık siyah beyaz, kimimiz bir bayrak...
Yüzlerce kardeş yürek, ellerimiz üstünde taşımıştık Pembe Hasan'ı.
Ve "son yolculuğuna", ölümsüzlüğe uğurlarken selam ettik önden gidenlere...
Ruhun şad olsun güzel insan...
Rahat uyu Hasan Abi.
1 yorum:
Beşiktaş Tirübününün herdaim gülen yüzüydü
günün hangi saati olursa olsun Beşiktaş sahilinde O na rastlamak mümkündü...
her maç sabahında Kazan meydanında salına salına yürüyüşünü seyredip" ne bir heves ne bir tutku Beşiktaşım anlatılmaz delilik bu " dedirten hali gözlerimin önündedir...
sen yoksun ya Hasan abi Tirübünün yüzü asık mı asık , sen Kapalının güler yüzüydün yokluğunda kapalı gülüşünü kaybetti...
yokluğunda çok "eksildik"
Yorum Gönder