Biz Zaten Kazandık!

Sevinmeyin... Ey yazıcılar...

Sevinmeyin... Mezar kazıcılar...

Gözyaşımızdan beslenen, tezgah kurucular... Sevinmeyin...

Beklenen kıvılcım "Şampiyonluk" değil... Sevinmeyin...

O kıvılcım düşeli çok oldu da, artık volkan olup yanmaya meylediyor...

Kurallarınızı ittik bir kere elimizin tersiyle... Sizi kendi kaderinize mahkum ettik.
Bu yolda sonuna kadar savaşmaya yemin ettik.

Bak, her kucaklaşmamız daha da aydınlatıyor yolumuzu artık. Yaktığımız mumlara, aralıksız üfleseniz de söndürmek için, görüyoruz yolumuzu hala...

Yolumuz hep kaybedileceği sanılanların yoludur. Karşılıksız sevenlerin omuz omuza atılan koludur...

Şimdi tamtam'larınızı daha kuvvetli vurun. Uğursuz naralarınızı daha da hırslı atın...

Kurguladığınız filmleri son ses oynatmaya devam edin... Biz zaten kazandık...

Biliyorsunuz siz de... Henüz ve muhtemel ki hiçbir zaman da, çıkmadı-çıkmayacak böyle
yaşanılan anlar...

Kulübüne, Takımlarına, Semtine, kimse bakamayacak bizim baktığımız gibi...

Eş, dost, yoldaş, arkadaş gibi...

Kimse gerçekten ağlamayacak kötü günde bizim gibi...
Severek ağladığımız için, Biz zaten kazandık...

Arkadaş, Beşiktaş...

Kolluyoruz dörtbir yanımızı birbirimizin... Arkadaş gibi...

Bir o bizim, bir biz onun... Sorgusuz savunuyoruz birbirimizi...
Bu yüzden, Biz zaten kazandık...

Şairin sözlerinden dem ile;

"Kim olduğumuzu, ne olduğumuzu,Nereden gelip,

nereye gittiğimizi öğretiyor bize....

Elimizden tutup, karanlıktan aydınlığa çıkarıyor...

Yürümeyi öğretiyor yeniden, elele daima ileriye..."

Sevinmeyin... Ey yazıcılar...

Sevinmeyin... Mezar kazıcılar...

Gözyaşımızdan beslenen, tezgah kurucular... Sevinmeyin...

Beklenen kıvılcım "Şampiyonluk" değil... Sevinmeyin...

O kıvılcım düşeli çok oldu da, artık volkan olup yanmaya meylediyor...

Şampiyonluk'tan ayrı düşürülmek uzun süredir başımıza musallat edilse bile,
Biliyoruz ki, yürüdüğümüz güzel yol bitmiyor önümüzde...

Ve biz aynı yolda yürüdükçe, ellerimiz birleşiyor "zafer türkülerimizde"...

Evet aynen şarkıdaki hisle;

Ortak oluyoruz her sevince,
Her derde, her kedere...

Ve yürüyoruz ömürler boyu,
Beraberce, el ele...

Gülen gözlerdeki yaşımızı sıkmıyoruz içimizde,
Ayrı düşsek bile "kader maçları"nın sahte güzel sonuçlarından,

Üzüntüden değil, "kazanmışlıktan" ağlıyoruz...

"Her zaman her yerde, seninle birlikte, Ölüm gelsin isterse,

Gözlerde bir damla yaş, Kalbimizde bir aşk, Sensin Beşiktaş"

Ötesi yok... "Şampiyon" olmaya değil, sevdalara gark olmaya yürüyoruz...

Sevinmeyin... Ey yazıcılar...

Sevinmeyin... Mezar kazıcılar...

Gözyaşımızdan beslenen, tezgah kurucular... Sevinmeyin...

Beklenen kıvılcım "Şampiyonluk" değil... Sevinmeyin...

O kıvılcım düşeli çok oldu,

VE BİZ ZATEN KAZANDIK !!!

SonBarikat